In december regent het doorgaans geen nieuwe opdrachten, het boekjaar moet worden afgerond en het jaarplan nog even afgevinkt. Dus ik zag de bui al hangen. Ik besloot de onvrede, de twijfel en het gesomber de mond te snoeren door me te storten op een studie ACT (acceptatie- en commitmenttherapie). Bedoeld als deskundigheidsbevordering en inspiratie voor mijn trainingen. De bijwerkingen waren verrassend.

Werken met ACT is het opbouwen van psychologische flexibiliteit. Dit doe je door de zes onderliggende ACT-vaardigheden te ontwikkelen: acceptatie, hier en nu, kijken naar je denken, relatie met jezelf, waarden en toegewijde actie. Tot aan de 3e module beschouwde ik dit alles als interessante materie en mezelf als reuze elastisch. Maar toen kwamen de gedachten en daar heb ik er nogal wat van. Dit was er dus aan de hand: ik was verkleefd met mijn negatieve gedachten, Miezer en Mot konden er wat van. Ondertussen ontnamen ze me het uitzicht op mijn rijkdom: in deze donkere maand pas opstaan als het licht is en tussendoor een boek lezen. Dus nu heb ik mijn zeikerige duo tot Mies geboetseerd, dat is er alvast één minder. Wel moet ik nog oefenen met niet zo mies worden van alles wat Mies bedenkt. 

Een veelgebruikte metafoor bij ACT is je gedachten op bladeren in een kalm stromende rivier zetten. Kijken hoe ze rustig stroomafwaarts kabbelen. Je kan ze ook in een auto op de snelweg proppen of tussen de koffers op de bagageband. Herinnert U zich déze nog?  ‘1 van de 8’, een succesvol tv-programma in de jaren 70. Mies en haar lopende band. “Klok klaar, band klaar, muziek klaar, starten maar!” Het broodrooster, de kleuren-tv, het slabestek en de frituurpan. Ik kijk ernaar en laat ze aan me voorbij gaan. 2025, ik ben bereid en ga je beleven. Voor nú is het goed genoeg.