Dus daar ging ik. Op 1 januari nam ik mijn Nieuwjaarsduik. Mijn vaste patronen en (financiële) zekerheden hadden het nakijken. Het water was koud en vochtig, net als mijn nieuwe werkplek. Ik klampte me stevig vast aan mijn warmwaterkruik en zocht sturing bij mijn nieuwe agenda. “The adventure begins” stond er op de kaft. Toen ik ‘m kocht, nog lekker in mijn Comfortzone,  was ik een stuk zekerder van mijn (eigen) zaak. Ondertussen draaide ik ’s nachts rond in nóg meer cirkels. Had ik het allemaal wel goed berekend? Wat als …? Elke nieuwe arena die ik betrad zorgde voor onrust in mijn kop en knopen in mijn maag. Ofwel: vol in de Angstzone. Nog twee cirkels te gaan.

Ik herontdekte de bibliotheek, begon kennis te vergaren en op te poetsen, een nieuwe structuur aan te brengen in mijn dag en in mijn week. Ik probeerde af en toe eens wat uit en ik viel níet door de mand: ik had (goddank) de Leerzone bereikt.

Inmiddels geloof ik ook zélf dat het goed gaat komen. Mijn facturen worden betaald, mijn dagen zijn net zo gevarieerd als mijn tarieven,  mijn werktijden zijn Comfortabel, ik heb de afgelopen maand maar één keer mijn wekker hoeven zetten! Vanaf nu ga ik genieten van deze zwemtocht (help mij s.v.p. zo nodig herinneren) en verder badderen in de Groeizone.

Tot zover de ervaringsoefening. De volgende keer probeer ik een kwadrant, dat vind ik toch overzichtelijker. Of een grafiek, met een gematigd stijgende lijn.