Onlangs lagen we weer eens voor een sluis te wachten. Het was druk, we konden er pas de 3e ronde in. Dat gaf niks, het was mooi weer. Vastgebonden aan de wachtsteiger wachtten we rustig tot we aan de beurt waren en daar gingen we: motor aan, trossen los. Dat laatste lukte alleen niet. Tijdens het lange wachten was de waterstand zo’n 20 cm. gedaald, we lagen in getijdewater. Onze boot hing met zijn volle gewicht vastgeknoopt aan de kikker.

Er schoot me een oude video van Miss Piggy te binnen en ik wierp me met al mijn vakantiekilo’s aan de andere zijde half overboord. Het zag er zonder meer idioot uit en helpen deed het niet. Er zat uiteindelijk niets anders op dan de lijn doormidden te snijden. Met het mes dat al 10 jaar klaar lag voor ‘je weet maar nooit’. Ondertussen werd het tafereeltje meewarig en met enig ongeduld gade geslagen vanaf de andere boten. Ach gut. Amateurs. Enigszins bedremmeld en met één lijn minder schoven we aan in de sluis. 

Blijf leren. Denk niet dat je het allemaal al weet, ongemerkt verandert de omgeving en wie niet mee beweegt hangt.