Heen & weer
Voorbereid op vrijwel elk scenario, met extra flips om mijn nek en een rugtas vol uitgeteste reservestiften, stak ik het water over. Vond ik het spannend? Ja. Had ik er zin in? Niet echt. Zeven uur later retour. Tot in elke vezel uitgeput, mijn batterij op een schamele 15%. Was het goed gegaan? Ja. Was ik opgelucht dat het achter de rug was? Ja. Had ik het leuk gevonden? Niet echt. Ik bak en doorspek mijn trainingen graag met praktijkervaringen. Zo door de jaren heen heb ik een aardige verzameling aangelegd en soms zet ik wat nieuws op mijn repertoire. Zoals mijzelf op de IJpont, op weg naar een opdracht waarvan ik had bedacht dat ik ‘m kon en dus ook moest doen: voor de variatie, voor de uitdaging, als bewijsvoering voor mezelf en de rest.
De week daarvoor had ik het nota bene nog uit staan leggen aan mijn klasje, aan de hand van een overzichtelijk kwadrant rondom karaktersterktes: ‘Aangeleerd gedrag’. Deze karaktersterkte gebruik je veel, maar kost je ook veel energie. Dus waarom niet nog beter worden in dat wat jou van nature goed af gaat, dat wat jou energie en plezier geeft? Waarom voor alles een keurige voldoende willen halen en niet één of twee negens en de rest van de vakken laten vallen? Of nog erger: voor álles een negen willen halen!! Heel vermoeiend (weet ik).
“Daarom ben ik zzp-er geworden en geef ik alleen nog maar trainingen” nam ik mezelf als voorbeeld. Onder andere omdat ik mijn creativiteit onvoldoende kwijt kon in mijn werk. Inmiddels is deze ongerealiseerde sterke kant een gerealiseerd exemplaar geworden en mijn leven meestal een stuk leuker.
Resume: niet alles wat je kán hoef je ook te dóen, tenzij daar een héle goede reden voor is. Daarbij zet ik een grote rode streep door geldingsdrang. Willen jullie mij alsjeblieft de volgende keer daaraan helpen herinneren?