Ik ben oprecht leerbaar en er zijn ernstiger vergrijpen te bedenken, maar voor iemand die unaniem bekend staat als de orde in de chaos en de stippen op het planbord zorgde deze voor verwarring. Véél verwarring zelfs, hoe kreeg ik dít nu weer overzichtelijk? Want, was het nu werkelijk zo’n rommelige bijeenkomst geweest? Was ik té flexibel met het programma omgegaan? Klopte de opbouw wel? Had ik er teveel cabaret van gemaakt? Kwam het doordat ik mijn stift weer eens enthousiast handgebarend door het lokaal heen had gesmeten? Had ik een kam door mijn haar moeten halen (helpt niet)? Voelde iemand zich te weinig gezien of gehoord? Gaf iemand zélf ook trainingen, met een PowerPoint vol ordentelijke bullets? Of had ik tóch mijn gympen niet aan moeten trekken? 

Ik kom er niet achter. Dus nee, ik doe niet aan evaluatieformulieren. Wel heb ik nu een blouse gekocht, een onberispelijk en net trainerskostuum. Als vreemde eend ligt ie wat onwennig in mijn klerenkast tussen de shirtjes, te wachten op mijn eerstvolgende optreden. Nu nog een strijkbout.