Schijndel
Plaats in Noord Brabant. Ik beweeg er al 37 jaar bij tijd en wijle wat omheen, wegens een schoonfamilie op steenworp afstand. Dus wat vond ik het leuk dat uitgerekend een Brabo destijds door Google was geattendeerd op de training Werken met psychisch kwetsbare vrijwilligers. Wat vond ik het vervolgens benauwend dat ik die niet buiten Den Haag kon geven, wat was ik blij dat het voor één keertje wél mocht en wat vond ik het jammer dat het daar dan wel bij moest blijven. Tenzij ….
Dus terwijl de Meierijstad inmiddels haar handen vol had aan de opvang van Oekraïense vluchtelingen, was er bij mij iets gaan broeden en nestelen.
Ruim 9 maanden draagtijd en een ondernemingsplan verder gaat het alsnog gebeuren. Al draagt mijn PowerPoint nog het welvertrouwde logo, ik vind het een memorabel moment: om 15:00 uur vermomd als kleine zelfstandige de auto in (ik haat files, en zij mij), daarna een buurt verkennend wandelingetje en een frietje op het marktplein inclusief kunstwerk. Lomp en het meervoud van lelijk, ik meen er een vleugel in te zien en associeer er lustig op los; op eigen vleugels, een vogel vliegt uit, One day I’ll fly away, Fly me to the moon… “And the stars look very different today-ay-ay-ay!!!” Mijn telefoon gaat. Er is wat gedoe en of ik morgenochtend een uurtje eerder kan beginnen om het mee op te lossen. Ik stort weer neer naast de bronzen homp (het schijnt een fontein te zijn). Nog even geduld. De vogeltrek begint pas op 1 januari.