Tussen de bedrijven in
Dat mijn moeder van 96 de laatste tijd wat warrig is, was niet de reden dat ik ZZP -er ben geworden. Maar het is wel handig dat ik me tussen mijn bedrijf door wat om haar kan bekommeren. Zo belde ze afgelopen week wat ontredderd aan terwijl ik net mijn visitekaartjes aan het bestellen was. In de haast dacht ik heel even “Hè, toch duurder dan ik dacht”, drukte op ‘verzenden’ en vertrok met mijn moeder op zoek naar haar sleutels.
Later bleek dat ik een fancy aluminium doosje had mee besteld, een optie die de drukker voor het gemak alvast voor mij had aangevinkt.
Nu bleek het best een aardig doosje te zijn en al helemáál toen die andere ZZP-er die ik hier wel eens tegen kom mijn doosje wilde hebben, voor zíjn visitekaartjes. Want die werden altijd zo smoezelig. Hoho, zó zijn we niet getrouwd! Ik verliet de koffiecorner, besloot dat het eigenlijk wel een héél mooi doosje was en liet het gevuld met mijn kersverse visitekaartjes tevreden in mijn gloednieuwe rugtas glijden. Voortaan ben ik een serieus te nemen netwerker, laat die opdrachten maar komen. Voor de liefhebber had ik nog wel een plastic doosje liggen, maar dat was dan weer niet nodig. Want nog diezelfde middag had mijn man een oude sigarettenkoker weten op te duikelen uit de gemeenschappelijke boedel. Aanvankelijk nog wat zwart uitgeslagen, kwam er na een zorgvuldige poetsbeurt een prachtig glimmend zilveren doosje tevoorschijn. Daar zitten nu zíjn visitekaartjes in; authentiek, origineel en superieur te wezen.
Beste nieuwe opdrachtgever, ik hoop je spoedig te ontmoeten. Dan geef ik je mijn kaartje.