Achter elkaar moest ik afscheid nemen van twee hoogbejaarde dames, die lange tijd vervlochten waren geweest met mijn dagelijkse leven. Ik bleef achter met een gat en een ontregeld systeem. Het gat liet zich snel vullen, ‘als vanzelf’ kwamen er nieuwe opdrachten op mijn pad en botste ik letterlijk tegen een verloren gewaande vriendschap op. Of zag ik er misschien Anders uit?  

Vorige week beleefde Vandaag is Anders haar première. Het was leuk om te ervaren dat de creaties die in januari aan mijn brein waren ontsproten aansloegen bij het publiek. Maar ook was het een mooi moment om even stil te staan bij mijn eígen Anders kijken, denken, praten en doen rondom het onveranderlijke feit dat zowel mijn moeder als de poes er niet meer zijn.

Met de hervonden vrijheid zit het wel goed. Ik ben urenlang onbereikbaar, zit in de film, theater of sauna, mijn telefoon volledig uit en ergens onderin een tas; niet langer in trilstand in mijn hand of broekzak. Mijn systeem veranderen vind ik nog lastig. Of om in het Anders praten van mijn eigen workshop te blijven: ‘nog niet zo gemakkelijk’. Elke ochtend zet ik mijn uitgelepelde bak kwark op de grond. Zodat deze gedurende de dag brandschoongelikt kan worden opgeleverd. Ik heb het 15 jaar lang zo gedaan en het zal nog wel even duren voordat ik dat Anders doe.  

Nieuwsgierig geworden naar de workshop Vandaag is Anders? Bel of mail me. Ik kom graag naar jullie toe, misschien dat ik er zelf nog wat van leer.